Wyższa Szkoła Rehabilitacji w Warszawie jest realizatorem projektu „Regionalny Rozwój Uczelni”, współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej
Głównym celem projektu jest podniesienie jakości kształcenia wyższego i zwiększenie szans absolwentów na rynku pracy poprzez działania rozwijające procesy zarządzania uczelnią, kompetencje i kwalifikacje pracowników oraz studentów Wyższej Szkoły Rehabilitacji
Wdrożenie zmodyfikowanego programu kształcenia – Fizjoterapia.
W ramach realizacji zadania nastąpi dostosowanie kształcenia na kierunku Fizjoterapia do potrzeb nowoczesnej gospodarki poprzez rozbudowanie programu studiów o rozwiązania z zakresu wirtualnej rzeczywistości (VR), druku 3D i statystyki. Zakres rzeczowy zadania obejmie zakup rozwiązań do wirtualnej symulacji , drukarek 3D, oprogramowania statystycznego na potrzeby zajęć praktycznych i stworzenia przyszłych warunków pracy.
Wdrożenie zmodyfikowanego programu kształcenia – Ratownictwo.
W ramach realizacji zadania nastąpi dostosowanie kształcenia na kierunku Ratownictwo Medyczne do potrzeb nowoczesnej gospodarki poprzez rozbudowanie programu studiów o rozwiązania z zakresu wirtualnej rzeczywistości (VR) i symulacji medycznej.
Medycyna
W technologii addytywnej powstają implanty przeznaczone do wszczepiania pacjentom. Ponad 100 tysięcy protez stawu biodrowego zostało wydrukowanych w 3D. Innym przykładem są aparaty słuchowe. Ich tradycyjna produkcja wymaga dziewięciu kroków obejmujących m.in. ręczne tworzenie form, które ostatecznie nie zawsze są odpowiednio dopasowane, tymczasem technologia trójwymiarowa pozwala wykonać precyzyjnie setki tysięcy aparatów, przy niższym koszcie.
Bio-druk
Druku 3D używa się do warstwowego nakładania żywych tkanek na podłożu żelowym, tworząc trójwymiarowe struktury. Bio-druk zaczyna też być wykorzystywany do wytwarzania sztucznych ludzkich narządów.
KORZYŚCI
Podstawową zaletą druku 3D jest możliwość wytwarzania elementów o skomplikowanej geometrii, które trudno uzyskać tradycyjnymi metodami, a w przypadku technologii przyrostowej złożona geometria nie wpływa na dodatkowy koszt. W odlewnictwie każda część wymaga unikatowej formy, konsekwencja tego faktu to także wyższy wydatek. Żeby go zmniejszyć, produkowano elementy seryjnie w dużo większej liczbie niż to konieczne, bo seryjne wytwarzanie w tradycyjnych technologiach jest tańsze. Druk 3D pozwala natomiast łatwo wykonać przedmioty na indywidualne zamówienie klienta, wystarczy zamienić trójwymiarowy model.
Niewątpliwym walorem pozostaje szeroka gama materiałów, z których najpopularniejsze są tworzywa sztuczne. W przemyśle wykorzystuje się również metale, np. stal nierdzewną, tytan i miedź. Ściany budynków powstają w technologii druku 3D z użyciem betonu. Powszechnie stosowane są kompozyty, które mogą zawierać cząsteczki metalu, ceramiki, drewna lub włókien węglowych. Ważne jednak, aby pamiętać, że każdy materiał wymaga dobrania innych parametrów niezbędnych do prawidłowego zakończenia procesu druku.
Systematycznie rośnie popularność spersonalizowanej medycyny precyzyjnej. Coraz więcej szpitali zaopatruje się w drukarki 3D. Nawiązywane są długoletnie umowy partnerskie z producentami drukarek, bo nie chodzi już tylko o sprzedaż maszyny, ale o wprowadzenie dostosowanej technologii 3D do codziennej pracy służb medycznych. Możliwości zastosowania druku 3D w medycynie są niezwykle szerokie.
Druk 3D w fizjoterapii i rehabilitacji
Profesjonaliści na całym świecie wykorzystują druk 3D do projektowania wkładek i ortez dostosowanych do potrzeb pacjenta, a także innych narzędzi przyspieszających fizjoterapię. Rehabilitanci potwierdzają, że wydrukowane w 3D wkładki i ortezy są szybciej dostarczane, lepiej dopasowane, dzięki czemu zapewniają lepsze wyniki terapeutyczne, a pacjenci odczuwają mniejszy dyskomfort podczas ich użytkowania. Czy nie o to właśnie chodzi?
Rewolucja medycyny a druk 3D
Przemysł medyczny zawsze potrzebował niedrogich, niezawodnych instrumentów, ale wyzwaniem było, że nie ma dwóch identycznych pacjentów, przypadków i schorzeń. Technologia druku 3D rozwiązuje ten problem, dzięki czemu coraz bardziej jest obecna w tej branży. Każdego dnia dowiadujemy się o nowym odkryciu, kolejnym zastosowaniu czy udanej operacji, w której brał udział druk 3D. To wszystko napędza rozwój i sprawia, że koszty drukarek oraz materiałów systematycznie spadają, ich spectrum i właściwości są udoskonalane, kolejne bariery na drodze do produkcji organów na potrzeby transplantologii są pokonywane. Jesteśmy świadkami i beneficjentami tej medycznej rewolucji.
Artykuły:
Triage – aplikacja wirtualnej rzeczywistości wykorzystująca procedurę stosowaną w medycynie ratunkowej, która pozwala służbom medycznym na segregację chorych wymagających pomocy w zależności od ciężkości schorzeń bądź obrażeń. Pacjenci oznaczani są kolorami, na podstawie których służby medyczne wiedzą, kto najpilniej potrzebuje pomocy, a kto może poczekać, gdyż jego życie nie jest zagrożone.
Artykuły:
Triage – na czym polega? Jakie są zasady segregacji medycznej chorych? – czytaj dalej
Triage – czym jest segregacja poszkodowanych? Jak wygląda procedura? Jakie są zasady segregacji medycznej? – czytaj dalej
Model anatomiczny człowieka
Aplikacja umożliwia zapoznanie się ze strukturami anatomicznymi ludzkiego ciała.
Dzięki wykorzystanej technologii wirtualnej rzeczywistości (ang. virtual reality) student ma możliwość zapoznania się z wybranymi elementami ludzkiego ciała. W ramach aplikacji dostępne są modele układu kostnego co umożliwi zapoznanie się z budową i umiejscowieniem każdej z kości. Model anatomiczny oprócz układu kostnego zawiera układ nerwowy, układ krwionośny, układ mięśniowy oraz warstwę skóry. Student ma możliwość zbudowania na przykład wskazanej kończyny korzystając z elementów wybranego układu.
Student po założeniu okularów VR widzi wirtualną przestrzeń w wysokiej jakości obrazie 3D, a dzięki kontrolerom VR ma możliwość wchodzenia w zaawansowane interakcje z wykreowanym środowiskiem symulatora.
Lp. | Funkcjonalności |
1. | Modele anatomiczne dostępne w systemie zawierają układ szkieletowy. |
2. | Modele anatomiczne dostępne w systemie zawierają tkanki łączne. |
3. | Modele anatomiczne dostępne w systemie zawierają układ mięśniowy. |
4. | Modele anatomiczne dostępne w systemie zawierają układ tętniczy. |
5. | Modele anatomiczne dostępne w systemie zawierają układ żylny. |
6. | Modele anatomiczne dostępne w systemie zawierają układ nerwowy. |
7. | Modele anatomiczne dostępne w systemie zawierają układ limfatyczny. |
8. | Modele anatomiczne dostępne w systemie zawierają układ sercowy. |
9. | Modele anatomiczne dostępne w systemie zawierają układ oddechowy. |
10. | Modele anatomiczne dostępne w systemie zawierają układ trawienny. |
11. | Modele anatomiczne dostępne w systemie zawierają układ moczowy. |
12. | Modele anatomiczne dostępne w systemie zawierają układ rozrodczy. |
13. | Modele anatomiczne dostępne w systemie zawierają narządy zmysłów. |
14. | Modele anatomiczne dostępne w systemie zawierają układ skórny. |
15. | System posiada wszystkie istotne organy ludzkiego ciała. |
16. | System udostępnia model anatomiczny zarówno kobiety oraz mężczyzny. |
17. | System umożliwia zapoznanie się z wybranym elementem modelu przez co należy rozumieć możliwość chwycenia, przesuwania, powiększania / pomniejszania i obracania wybranego obiektu w zobrazowaniu 3D. |
18. | System zawiera przykłady często występujących schorzeń i obrazy patologiczne organów związanych z tymi schorzeniami. |
19. | System udostępnia animacje przedstawiających pracę struktur anatomicznych przy wykonywaniu poszczególnych działań, np. pracę mięśni, kości, stawów, czy organów podczas oddychania, ruchu kończyn. |
Artykuły:
Wykorzystanie wirtualnej rzeczywistości w medycynie i służbie zdrowia – czytaj dalej
VR w medycynie – aplikacja medyczna VR – czytaj dalej
ZALETY SYMULACJI MEDYCZNEJ
FUNKCJE WYSOKIEJ WIERNOŚCI SYMULACJI, KTÓRE PROWADZĄ DO EFEKTYWNEGO UCZENIA SIĘ
Artykuł:
O symulacji medycznej – czytaj dalej
Symulacja medyczna jest metodą dydaktyczną umożliwiającą nauczanie poprzez uczestnictwo w realistycznych scenariuszach osadzonych w naturalnym dla danej specjalności środowisku pracy takich jak Ambulans ratunkowy, Sala Intensywnej Terapii czy np. Sala Porodowa. Pozwala ona na łączenie wiedzy teoretycznej z umiejętnościami praktycznymi i wykorzystaniem kompetencji miękkich. Symulację medyczną można podzielić na kilka kategorii m.in.: symulację wysokiej wierności, niskiej wierności, symulację hybrydową i pacjenta standaryzowanego.
W symulacji wysokiej wierności wykorzystywane są pełnopostaciowe zaawansowane symulatory pacjenta, które mówią, oddychają, mrugają oczami, a nawet pocą się i krwawią. Połączenie ich licznych funkcji z możliwością dynamicznej zmiany parametrów życiowych pozwala na realistyczne przedstawienie studentom objawów chorobowych oraz możliwość samodzielnego podejmowania przez nich decyzji co do dalszego leczenia. Sale symulacyjne wyposażone są w prawdziwy, nowoczesny sprzęt medyczny tj. wózki resuscytacyjne, monitory pacjenta, defibrylatory, łóżka do intensywnej terapii, aparaty ekg czy nawet usg. Studenci w trakcie scenariusza mogą zlecać i interpretować liczne badania laboratoryjne i obrazowe. Całość scenariusza rejestrowana jest w postaci materiałów audio-video i zestawiana w specjalnym oprogramowaniu z bieżącymi parametrami pacjenta. Po zakończonej sesji symulacyjnej następuje omówienie scenariusza w odpowiednio przygotowanym do tego pomieszczeniu.
Artykuł:
BEE GEES DO SYMULATORÓW – czytaj dalej
Nową metodą kształcenia kadr medycznych jest symulacja medyczna. Tę właśnie metodę wdrożyła Państwowa Uczelnia Stanisława Staszica w Pile, tworząc Centrum Symulacji Medycznych. Zgodnie z zaleceniami Krajowej Rady Akredytacyjnej Szkół Pielęgniarek i Położnych realizowane są tam wszystkie zajęcia kształtujące umiejętności praktyczne w ramach podstaw pielęgniarstwa, badań fizykalnych oraz podstaw ratownictwa medycznego i pielęgniarstwa w zagrożeniu życia. Dodatkowo minimum 5% godzin w ramach zajęć praktycznych uczelnia realizuje w Centrum Symulacji Medycznych.
Symulacja jest metodologią nauczania, procesem kształcenia wykorzystującym sprzęt edukacyjny – od prostych trenażerów, służących do nauki pojedynczych zadań, po fantomy zaawansowane, tzw. symulatory pacjenta, wiernie naśladujące człowieka i jego parametry. Pozwala ona na trening procedur i umiejętności praktycznych bez konieczności angażowania pacjenta. Ułatwia wcielenie się studenta w określoną rolę i odgrywanie jej w wyreżyserowanym zdarzeniu dzięki wykorzystaniu posiadanej wiedzy, umiejętności i wyobraźni. To wielotorowa forma nauczania: student musi zdobyć wiedzę teoretyczną, umiejętności manualne, a także umiejętności miękkie pozwalające na efektywny kontakt z pacjentem. Symulacja medyczna staje się kluczowym elementem nowoczesnego kształcenia przyszłej kadry medycznej, a jej strategicznym zadaniem jest upraktycznienie studiów.
Wady i zalety symulacji
Przed przystąpieniem do projektowania Centrum Symulacji Medycznych zadaliśmy sobie pytania: Dlaczego potrzebujemy symulacji medycznej w kształceniu pielęgniarek, skoro wcześniejszy model nauczania funkcjonował poprawnie przez tyle lat? Dlaczego musimy szkolić studentów kierunku pielęgniarstwa na fantomach, kiedy mamy tak wielu pacjentów? Czy pielęgnacji chorego można się nauczyć na symulatorach?
Odpowiedzi były dość oczywiste. Główną barierą podczas odbywania studiów, na którą napotykają nasi studenci, jest brak możliwości przećwiczenia na zajęciach praktycznych rzadkich przypadków klinicznych oraz częste odmowy pacjentów poddania się czynnościom medycznym wykonywanym przez studentów. Symulacja medyczna rozwija się także ze względu na uwarunkowania prawne i związany z nimi coraz trudniejszy dostęp do pacjenta. Chory powinien wyrazić zgodę na badanie i ma prawo odmówienia ich wykonania. Pacjent może się nie zgodzić na obecność studentów podczas przeprowadzania wywiadu, wykonywania badań i innych czynności zabiegowych. To powoduje ograniczenie możliwości udziału studenta w różnych procedurach medycznych, a czasem blokuje nawet możliwość obserwacji klinicznej. Z drugiej strony liczba studentów na kierunkach medycznych rośnie.
W tej sytuacji symulatory sprawdzają się doskonale, zastępując pacjenta wtedy, gdy studenci uczą się podstawowych działań medycznych w stanach zagrożenia życia, czyli takich, których nie można ćwiczyć na człowieku. Wbrew obawom sceptyków, wprowadzenie symulatorów nie powoduje zmniejszenia kontaktu studentów z pacjentami czy zmniejszenia liczby procedur wykonywanych przez studentów pod nadzorem instruktora lub samodzielnie. Jest wręcz odwrotnie – studenci są lepiej przygotowani do wykonywania czynności medycznych, a pacjenci są bardziej skłonni skorzystać z pomocy wyszkolonych już studentów.
Symulacja przyszłości
Ważne jest nauczanie współpracy w zespołach interdyscyplinarnych. Akcje ratunkowe wymagają koordynacji działań kilku grup zawodowych. By ratować życie i zdrowie pacjenta, współpracę podejmują lekarze, pielęgniarki, ratownicy medyczni i wiele innych osób. CSM doskonale rozwija umiejętności pracy zespołowej. Podczas zajęć trzeba się wykazać zdolnością komunikacji z członkami zespołu oraz umiejętnością koordynowania i zarządzania jego pracą. Zainteresowaniem cieszą się zajęcia prowadzone wspólnie przez kadrę szpitala i uczelni.
Z okazji światowych dni zdrowia członkowie Studenckiego Koła Naukowego stworzyli i opublikowali w internecie film pokazujący, jak właściwie wykonywać ucisk klatki piersiowej u osoby dorosłej i dziecka. Pomocny okazał się utwór Stayin Alive zespołu Bee Gees.
Gdyby nie powstało CSM, kształcenie pielęgniarek i ratowników medycznych polegałoby głównie na poznawaniu teorii oraz udziale w zajęciach praktycznych na oddziałach szpitalnych. Podczas zajęć w szpitalu udział studentów zwykle ograniczałby się do obserwacji trudnych sytuacji klinicznych. Dzięki zajęciom w CSM problem ten został całkowicie wyeliminowany – studenci są doskonale przygotowani do aktywnego udziału w działaniach zespołu medycznego.
Sprzęt w pracowni Symulacji medycznej min.
Wyższa Szkoła Rehabilitacji podpisała umowę, dzięki której pracownicy i studenci WSR mogą nieodpłatnie korzystać z oprogramowania zawartego w pakiecie PS IMAGO PRO Academic firmy Predictive Solutions.
Zakup licencji jest finansowany w ramach projektu „Regionalny Rozwój Uczelni” , współfinansowanego z funduszy Unii Europejskiej w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój, Priorytet III Szkolnictwo Wyższe dla Gospodarki i Rozwoju, działanie 3.5. Kompleksowe programy szkół wyższych.
Aktualnie dostępna jest licencja na PS Imago Pro 7.
PS IMAGO PRO to kompleksowe rozwiązanie składające się z następujących komponentów:
Więcej informacji – kliknij tutaj